متن آهنگ صادق و اشکان به نام خونه

چه حسه خوبیه تویه بارون قدم زدن

دوست دارم هیچی از قانون بلد نشم

انگاری چشات شده جادو از اولم

بذار که خدارو به چشات قسم ندم

آینه با مرگ رنگ جون میگیره با طلوع

همیشه آخره خط از شروعه تا شروع

هواتو دارم من از طلوعه خواب

پس هوایه من باش نه عکسه تویه قاب

نگرانه من نباش آرومم این روزا

اسیره برزخه خیابونم اینروزا

بانو من اینروزا خط خطی ام انگار

شرابه تلخه مرگو بستری از اجبار

حالمو بپرس از پرسه هایه نصفه شبم

از این مردمایی که اجالتن مثله منن

با پنجره زار زدن خوابه شبو دار زدن

سوزوندن بالشونو اما بازم بال زدن

تو خودت میدونی من دور نیستم چوب نیستم میبینم

که کله حرفه پشته اون نیش خند پوچ نیستیم بی کینم

بهم بگو از اینجا از صعوده اونجا از نگاه مردم این غروره بیجا

منم یه سرباز که سرباز که زندگی رو

تو غرقه پرواز اون پر باز که سمته بیرون

بی پروا بی غم با دریای فکرم

تو چنگاله فردام سنگینه پلکم

باز باران با ترانه گند زدش به کفشام

باز قلبن دوست دارم شبنمو رو برگا

گفتی این روزگار دستمونو رو کرده

یه روزی تقدیر تو فصله خوبش میگنده

هوایه بارونی من خدایه حسه خوب

نمیدونم چی شد چشات به دریا دل سپرد

به داره بیداری محکومم بیداری

من سکوتو داد زدم تو خدایه انکاری

خونمو حس کردم با نگام لایه چهارتا دیوار

این همه کابوس از ترسه خوابه انگاری

سیگارو من کوچه های شب زده

دوباره خونه با کابوسایه یخ زده

تقصیره خنده هامو به عقله مسته من نده

میدونی که خاک شدم تو این روزایه مسخره

کلاغه من میخواد بره به یه جایه دور

داستانه مترسکو مزرعه افسانه بود

تو بودی با چشمات خدا دنیارو آفرید

میدوزه با نگات آسمونو با زمین

تو خودت میدونی من دور نیستم چوب نیستم میبینم

که کله حرفه پشته اون نیش خند پوچ نیستیم بی کینم

بهم بگو از اینجا از صعوده اونجا از نگاه مردم این غروره بیجا

منم یه سرباز که سرباز که زندگی رو

تو غرقه پرواز اون پر باز که سمته بیرون

بی پروا بی غم با دریای فکرم

تو چنگاله فردام سنگینه پلکم

باز باران با ترانه گند زدش به کفشام

باز قلبن دوست دارم شبنما رو برگا